اینجا و در این گزارش کاری با مانتوها و لباس‌های آنچنانی که این روزها پشت ویترین مغازه‌ها خودنمایی می‌کنند، نداریم.
صحبت از مانتوهایی که انگار خیاط برای دوختن‌شان دکمه‌ای نداشته و کار دکمه‌دوزی را احتمالا به امید صاحب مانتو رها کرده بماند برای وقتی دیگر اما حالا صحبت از آنهایی است که می‌خواهند لباسی پوشیده و البته زیبا داشته باشند. اینجا نقطه شروع این گزارش است؛ وقتی خانمی برای تهیه یک مانتو به بازار می‌رود و دست خالی به خانه برمی‌گردد.
لباسی که نیست
شهریار اشراقی، تولید‌کننده لباس از آن کوزه‌گرهایی است که اتفاقا از کوزه شکسته آب نمی‌خورد. او که همیشه خوب و شیک می‌پوشد به همشهری می‌گوید: چند‌ماه قبل می‌خواستم برای همسرم که 20سال در ایران نبوده مانتو بخریم؛ مانتویی که هم ساده باشد و هم پوشیده. اما هر چه گشتیم کمتر پیداکردیم. من که با این صنف در ارتباطم و خیلی از فروشگاه‌ها را می‌شناسم، حدود 50مانتو فروشی را سر زدم و دست آخر هم چیزی پیدا نکردیم.
او که معتقد است دلیل کم شدن مانتوهای مناسب زیاد شدن تقاضا برای مدل‌های جدید مانتو و در نتیجه تغییر سفارش‌ها به تولید‌کننده‌هاست، می‌گوید:به‌نظرم سبک زندگی در مورد خانم‌های محجبه تغییر پیدا کرده. خیلی از آنها متوجه شده‌اند نیازشان را در بازار پیدا نمی‌کنند و برای همین سراغ خیاط‌ها می‌روند تا لباس‌شان را بدوزند.
مقابل این دیدگاه اشراقی می‌توان علامت سؤالی گذاشت؛ آیا تعداد خانم‌هایی که دنبال مانتوی پوشیده هستند آنقدر کم شده که ارزش سرمایه‌گذاری در بازار را نداشته باشد؟ مگر نه این است که در سال‌های گذشته تولید کننده‌هایی به‌طور جدی وارد تولید چادر شده‌اند و حالا هم خودشان سود کرده‌اند و هم بازار چادر تنوع مناسبی دارد؟ پس چرا چنین اتفاقی درباره بازار مانتو نمی‌افتد؟
هما فرهنگ ،تولید‌کننده و طراح لباس تأکید می‌کند که این یک بازار قابل سرمایه‌گذاری است اما طراحان و تولید کننده‌ها به‌دلیل ضعف جامعه شناسی کمتر به این سمت آمده‌اند: وقتی تولید‌کننده می‌بیند با قیمت پایین و جنس نامرغوب‌تر می‌تواند مانتویی را تولید کند که به‌دلیل قیمت پایین فروش بالایی دارد به همین سمت می‌رود. تولید‌کننده معمولی به سمت تولید مانتویی که گران تمام می‌شود و درباره فروشش مطمئن نیست نمی‌رود اما به‌نظرم اگر کسی دقت کند حتی از نظر اقتصادی این بازار قابل توجهی است.
فریبا اصلانی، صاحب برند خاتون و یکی از تولیدکنندگانی است که با 10سال سابقه در حوزه دوخت چادر فعالیت می‌کند، می‌گوید: واقعیت این است که خانم‌ها همیشه دنبال طرح جدید و تنوع هستند. حتی خانمی که لباس پوشیده استفاده می‌کند هم دنبال زیبایی و تنوع است. اگر در این حوزه محصول جدیدی تولید نشود مشتری استقبال نخواهد کرد.
او نقش طراحان لباس را در این زمینه پررنگ‌تر از تولید کننده‌ها می‌داند و می‌گوید: وقتی نیاز جامعه به سمت طرح‌های نو و شکیل و همچنین رنگ‌های روز و متنوع است، طراح و تولید‌کننده باید به این نیاز احترام گذاشته و محصولات متنوعی را تولید کنند. واقعیت این است که الان این قشر از جامعه حق انتخاب ندارند.
خانم اصلانی معتقد است که باید فعالان این حوزه حمایت شوند. طراحی لباس‌های متنوع و البته مناسب در فضای فعلی در حقیقت یک جور کار نو است. تولید‌کننده هم در شرایطی نیست که از کار جدید استقبال کند. این صنف الان قدرت ریسک ندارد. برای همین باید دولت حمایت کند. فکرش را بکنید که در این 10سال من فقط یک‌بار و آن هم 5 میلیون تومان وام گرفتم، با چه سختی‌ای! وقتی از این صنف حمایت مادی و معنوی نشود خودکار می‌رود به سمت کپی کارهای آماده که البته همه هم غربی هستند.
لباس زیبا
لاله افتخاری، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس هم با بیان اینکه خواست اکثریت زنان جامعه یافتن لباس‌های پوشیده همراه با زیبایی کافی در بازار پوشاک کشور است، تولید الگوهای مناسب پوششی را ضروری می‌داند و می‌گوید: اگر در کنار میل طبیعی زن به حجاب شایسته، تبلیغات صحیحی که بتواند نظر اسلام را هم تأمین کند ارائه شود، زنان ما به حجاب اصیل اسلامی و شرعی رو خواهند آورد. وظیفه مجموعه‌های سیاستگذار و فرهنگی این است که هنر را تمام عیار و با قالبی مناسب به میدان بیاورند تا اثرگذار شود. در سایر کشورهای اسلامی به راحتی می‌توان لباس‌هایی را یافت که علاوه بر پوشیدگی کامل، مدل‌های زیبا و جذاب دارند، اما یافتن چنین پوششی در ایران برای بانوان محجبه آسان نیست.
وقتی محصولی کم باشد، طبیعتا گران هم خواهد شد. به‌طور متوسط قیمت مانتوهای پوشیده در مقایسه با انواع دیگر تقریبا دوبرابر است. معدود مانتوهایی هم که پوشیده و اصطلاحا سفارشی‌دوز هستند بسیار گران‌تر تمام می‌شوند. علی جلیلیان، عضو کمیسیون قضایی و حقوقی البته گران بودن این لباس‌ها را تا حدودی طبیعی می‌داند و می‌گوید: هزینه‌هایی هم که برای این لباس‌ها باید صرف کرد معمولا بالاست و چندین برابر البسه‌ای است که هیچ پوششی ندارند.
در قانون مد و لباس در مجلس چند وزارتخانه مکلف به حمایت از تولید لباس‌های مرغوب و باکیفیتی شدند که پاسخگوی سلیقه و تنوع خواهی نسل جوان باشد و البته قیمت مناسبی هم داشته باشد؛اتفاقی که هرگز نیفتاده و نمایشگاه‌های پراکنده‌ای هم که توسط سازمان‌های مختلف با این بهانه و ماموریت برگزار شده‌اند، هرگز آش دهان‌سوزی نبوده‌اند.
حالا دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس از راه‌اندازی مرکز خرید لباس‌های ایرانی اسلامی با بیش از 250فروشگاه حداکثر تا پایان سال‌جاری در خیابان ولیعصرخبر داده، این چند‌ماه را هم صبر می‌کنیم تا ببینیم آیا این‌بار می‌افتد آن اتفاقی که باید بیفتد؟
بـرای عـضویـت در خـبـرنـامـه، پـسـت الکترونیک خود را وارد کنید.
