درس‌هایی از قرآن؛ قرآن و مدعیان دروغگو

۱۳۹۳/۳/۲۳

بحث امروز درباره برخورد قرآن با مدعیان دروغگو است.


آدم‌هایی که می‌گویند ما با امام زمان ملاقات داریم یا به من الهام شده است. چون هر چیزی حق بود، باطلش هم پیدا می‌شود. سوره انعام آیه 93می‌گوید: أُوحِیَ إِلَی وَ لَمْ یُوحَ إِلَیْه، افرادی هستند می‌گویند به من وحی می‌شود. درحالی‌که دروغ می‌گویند یا می‌گوید: سَأُنْزِلُ مِثْلَ ما أَنْزَلَ‌الله (انعام/93) من نازل می‌کنم همانطور که خدا وحی می‌کند.


1- خواری و رسوایی در انتظار مدعیان دروغگو: عبدالله بن سعد نویسنده وحی خیانتی کرد و از سوی حضرت طرد شد. او گفت: من هم می‌توانم مثل آیات قرآن بیاورم. بعضی افراد اول مریدند، بعد جا‌به‌جا که شدند ضد‌انقلاب می‌شوند. پیغمبر به‌خاطر خلاف جا‌به‌جایش کرد. او هم مردم را دور خودش جمع کرد و گفت: من هم می‌توانم مثل قرآن بیاورم. خدا می‌گوید: إِذِ الظَّالِمُونَ فی غَمَراتِ الْمَوْت: اینها ستمگرانی هستند که بسیار بد جان می‌دهند .


2- برخورد قاطع حضرت موسی با سامری: قرآن می‌گوید: فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلاً جَسَداً لَهُ خُوارٌ فَقالُوا هذا إِلهُکُمْ وَ إِلهُ مُوسی فَنَسِیَ (طه/88) سامری یک مجسمه‌ساز هنرمند بود، زر و زیور از مردم گرفت و با آنها یک گوساله درست کرد، موسی خواست او را بکشد، وحی شد که این چون آدم سخاوتمندی است، از قتل او صرف‌نظر کن. یک بیماری واگیردار گرفت. بعد هم فرمود: لَنُحَرِّقَنَّه. من گوساله طلایی را آتش می‌زنم و خاکسترش را بر باد می‌دهم.


3- ‌بدعاقبتی بلعم باعورا: در آیه 175سوره اعراف آمده است: وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ الَّذی آتَیْناهُ آیاتِنا. یک کسی بود که ما آیاتمان را به او دادیم. بلعم بعورا اسم اعظم بلد بود. دعایش مستجاب می‌شد. از مبلغین دین موسی بود، ولی علیه آن حضرت قیام کرد. اول مرید بود، بعد مخالف شد. دست از آیات الهی کشید، جذب فرعون و بدعاقبت شد.


4- تکذیب مدعیان ارتباط با امام زمان(ع): آدم‌هایی هستند مردم را اغفال می‌کنند، می‌گویند: من دیشب خدمت امام زمان بودم. بعد از انقلاب بارها افرادی را گرفتند که ادعا می‌کردند با امام زمان رابطه دارند. هرکس چنین ادعایی کند، به او دروغگو بگویید. افرادی که رابطه دارند، نمی‌گویند. آنهایی که می‌گویند، رابطه ندارند.


5- کوبیدن باطل با سخنان حق: قرآن می‌گوید: بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ (انبیاء/18) حق را بر سر باطل بکوب، فَیَدْمَغُهُ. یعنی چنان پتک حق را بر سر باطل بکوب که باطل دمغ شود.


6- کتمان و تحریف، ظلم فرهنگی به جامعه: قرآن برای ظلم فرهنگی 3بار گفته «ویلٌ». وای بر کسی که ظلم فرهنگی می‌کند.


بازگشت به  اخبار